به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرج، «محمدحسین ترکیان» در یکی از روزهای بهاری سال 1338 در بیمارستان کمالی شهر کرج چشم به جهان گشود و در خانواده‌ای متدین و در دامان پدر و مادری دلسوز و زحمتکش رشد یافت. وی از همان دوران کودکی با محبت فراوان و اخلاق خوشی که داشت در احترام به پدر و مادر نمونه‌ای برای خواهران و برادرانش به شمار می‌آمد.
این خانواده در محله اصفهانی‌ها ساکن بودند و محمدحسین تحصیلات دوران ابتدایی‌اش را در کارخانه قند گذراند و در تمام این سال‌ها از کمک به پدر در کارهای کشاورزی و باغداری رویگردان نبود و با همت و تیزهوشی خاصش از جمله بهترین دانش آموزان در مدرسه محسوب می‌شد.
وی بعدها با ورود به دبیرستان دهخدا و تحصیل در رشته علوم تجربی نیز با جدیت به درس ادامه داد و برای اینکه در آن ایام هم کمک خرجی برای خانواده باشد اغلب مسیر طولانی تا ده حصار را با پای پیاده می‌رفت. محمدحسین پسری آرام و کم صحبت و در عین حال فعال و با استقامت بود که همیشه لبخندی بر لب داشت.
هم‌زمان با اوج‌گیری مبارزات مردمی علیه حکومت پهلوی محمدحسین با انقلاب و راه امام و رهنمودهای حجت‌الاسلام جنتی آشنا شد و همراه و هم‌قسم با خیل مردمان معترض کرج به همراه برادرش غلامرضا در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت و نقش بسیار مؤثر و مطلوبی را ایفا کرد و در این راه، حتی از پناه دادن به مردم انقلابی در خانه‌شان، از خطر دستگیری ساواک نیز ابایی نداشت.
وی که خیر دنیا و عاقبت را در پیروی از امام و ولایت‌فقیه می‌دانست با پیروزی انقلاب اسلامی و فرمان امام مبنی بر تشکیل بسیج از کوی ولی‌عصر به بسیج پایگاه چهارصد دستگاه پیوست و با لیاقت و شایستگی خاصی که داشت، مسئولیت پایگاه بسیج شهید علم الهدی را بر عهده گرفت و مدتی بعد به اداره صندوق قرض‌الحسنه الزهرا مشغول شد.
با روشن شدن آتش جنگ تحمیلی، محمدحسین در قالب نیروهای شهید چمران در جنگ‌های نامنظم به مبارزه با ضدانقلاب و گروهک‌های دموکرات و کومله در کردستان مبادرت ورزید چراکه به تأسی از امام و اعتقاد راسخ بر این باور بود که این نیاز انقلاب است که برای پایدار بودنش باید خون داد و جان فدا کرد.
محمدحسین در آذر سال 1361 به دعوت نهاد انجمن اسلامی به استخدام شرکت صنعتی جهان درآمد و به علت سوابق کاری در جهاد سازندگی و تعهد و توانایی بالا، مسئول قسمت ریخته‌گری کارخانه شد. وی 24 ساله بود که به سفارش پدر بیمارش ازدواج کرد و هم‌زمان با اعزام‌های مکررش به جبهه در سال 1363 صاحب دو فرزند پسر به نام‌های مهدی و مجید شد که موجبات خشنودی او و خانواده‌اش را فراهم آوردند.
اواسط شهریور سال 1364 با شهادت برادر جوانش غلامرضا در منطقه قلاویزان با عزمی راسخ تفنگ برادر شهیدش را از زمین برداشت و مصمم‌تر از پیش طی چند سال دفاع مقدس در بسیاری از عملیات‌های بزرگ شرکت کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به عملیات حصر آبادان، بیت‌المقدس، فتح المبین و سلسله عملیات‌های والفجر و کربلا اشاره کرد.
وی جوان وارسته و فهیمی بود که در جبهه و پشت جبهه و در هر جمعی که بود به‌عنوان محور شناخته می‌شد و با ارادت خاصی که به شهدا داشت، سرکشی و یاری‌رساندن به خانواده‌های آن‌ها را از وظایف خود می‌دانست.
در حین عملیات بیت‌المقدس 6 در منطقه ماووت، شامگاه 31 اردیبهشت سال 1367 محمدحسین ترکیان این رزمنده خستگی‌ناپذیر جبهه‌های حق علیه باطل، بر اثر اصابت ترکش به ناحیه سر، به درجه رفیع شهادت نائل آمد و به خیل کاروان شهیدان مظلوم پیوست و در کنار برادر به خون خفته‌اش شهید غلامرضا ترکیان در گلزار شهدای چهارصد دستگاه کرج به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
